ඡූලි විසි හත් වෙනි සෙනසුරාදා

මහමෙර කොහිද නොම විමසමි. ඔබ දකිමි

ගිරිකුළ නගිමි නොම බිය වෙමි. ඔබ සොයමි

කතරක දැවෙමි. හෙවණැල්ලට මුවා වෙමි

අත අතහැර නොයමි. සුළැඟිල්ළේ වෙලි ඉමි

හිනැහෙන ඔබ දෑස පවසන දැ අසා ඉමි

ඒ ලෙස හිනා වෙමි. කඳුලැලි ඉවත ලමි

ජිවිත නෞවකාව  ඔබ පැඳ ආ හැටි දනිමි

ඔබගෙන් හබල ගමි. එතැනින් පටන් ගමි

මේ වැලි මාළිගාවේ මට සක්විති පදවි හිමි

ගල් වැට ලඟ හිඳිමි. සඳ පායන හැටි දකිමි

සිව් දෙස දිනමි. ජය ගන්නෙමි. පෙරට යමි.

ඔබේ ලොව අඳුර දුරු කරනට සඳක් වෙමි

මා පොඩි කළක කී පද මතකෙට ගනිමි

සඳ නොම අනත් මම තරුවක් වී දිලෙම.

ඒ මද එළියේ ඔබ සැනසෙන බව දනිමි

එබැවින් මම නිවෙමි. ඔබ නලවමි. ගී කියමි.

ඔබ පා වඳිමි. මගේ ආයුෂ එහි තියමි

සියක් ආයු පතනෙමි. හදවත සිඹිමි.

නිදුක් නිරා්ගි මගේ සුව ඔබට දෙමි

දිගු මේ සසර ඔබ සෙනෙහස පතා ඉමි.

සුබ උපන් දිනයක් අප්පපච්චි!