සිංහ සීවලි හදක් මට වෙයි

මව් මරා ගෙන උපන් පැල වෙයි
අයියේ උඹ මා සම උනු
උන්ට නැතුවට මහා හෙවණක්
දුන් නුගක් වෙයි අප සතු

නොකීවට මෘදු සිහින් ස්වරෙන්
තාලයට නැලවිලී කවි
ජෝතිගේ සිංදුවක කොටසට
මතකදැයි අපි නැලවුණු හැටී 

ගඟක ගහගෙන ගියත් කිරි කළ
ලේ වලම සුවඳට එතී
අයියේ බඩගිනි වෙච්චි වේලට
ඉරුවේ තාත්තගේ තන්පුඬු

වේල ඇර වේල කෑවේ
තාච්චියේ කර වුණ රොටී
ඒත් පදමට රහට තිබුණේ
මුහු වෙච්ච හින්දායි දා බිඳු

අයියේ කාශ්‍යප ලෙසින් වෙස් ගෙන
ඉල්ලද්දී වස්තුව මහ උර පලා
කොහොම අමතක වුණා දැයි එය
තාත්තගේ, සතර මහ වස්තුව අපි

වාරු නැති දෙපයට උනත් අද
නොපාගා කිරල බිත්තර රක්නා හැටී
මහා බෝසත් කෙනෙක් ලඟවත්
ඇද්ද ගුණ නම් ඔය හැටී

අාන් අර හිඳුන වැව ළඟ
තාත්තා අැති ගොම්මනේ
ගිහින් බලපන් ඇස් දෙකේ ඇති
වැවම පිරෙනට කඳුලැලී

අයියේ උඹ හට වචන තිබුණට
කඩු කිණිසි හා සම වුණු
සිංහ සීවලි හදක් වෙයි මට
තාත්තා ගැන ගැඹුරැති