මතක අතරේ හිදින්නම්

කදුළු බිද බිද එකතු කරගෙන

සුළගේ පා කර හරින්නම්

පිනි පොදක් සේ රෑක ඇවිදින්

නුඹේ නෙත් අග සිඹින්නම්

 

සුසුම් පොද පොද හිතේ ගුලි කර

කවිය මා පද බදින්නම්

ගීතයක් සේ දෙතොල මිමිණේන

මතක අතරේ හිදින්නම්

 

තනුව වී ජිවිතය ගැලපුව සත්සර ම

නොගැයෙනා මෙහොතක

බෝ පතින් නැගි සිලි සිලීය වී

නුඹේ සවනත ගැයෙන්නම්

 

පමා වුව මැන තවත් මොහොතක්

නෙත් පුරා නුඹ දකින්නම්

පිය නගනු බැරි දුරක යන විට

තරු නෙතක් වී මග කියන්නම්

 

 

මැටි කොරහ

කළු කබා ඇන්ද දවසට

වළාකුලු මිතුරන්

පන් පැදුරේ ඉඩ මටයි

මැටි කොරහටයි වෙන් වෙයි

 

සීතලෙන් මිරකෙමින් රෑ පුරා සිටියෙන්

මහ පාන්දර පොල් ගීලි මැටි කොරහා විගහින්

බෝල පිටි ගුළි පෙරලෙනා විට රිඳුම් විදගනිමින්

රවයි කේතලේ මල්ලට මැටි කොරහ තරහින්

 

කමිසයේ බොත්තමක් වැරදිලා පියවුණොතින්

තාත්තගේ උරහිසක් උළුවස්සේ හැප්පුනොතින්

අඩි දෙකක් දුර යද්දී කකුල පැටලීලා වැටුනෝතින්

මැටී කොරහා බිම නිදාගෙන ඇති පිළි කන්නටත් එහයින් 

 

පිස දමා කට වටේ වැලි පස් ද කුණුදැල්

දැලි වැකුණු චීත්තෙන් තවරලා හාදු වැල්

මැටි කොරහා ගෙට වඩී බැදන් ඈ අත්වැල්

මට පෙනෙයි කට වටේ මැටි සිනහා දුක් මල් 

 

මාතලේ කන්ද බහින තැන නෙයිනගේ

මැටි වළං කඩේ අත් උදව්වේ අගේ

පෝය දවසේ අතක් ගෙන මම උඹේ මේ තාත්තගේ

යන්ට යනවා කිව්ව දවසේ නෙයිනා දුන් තෑග්ගයි මේ 

 

මාතලේ කන්ද පාමුල නෙයිනා තවමත් ඇති

 මැටි වළං විකුණුවත් බිඳි යනවත් ඇති

මැටි උනත් රිදෙන තැන් වල පැලැස්තර අපමණ ඇති

කොයි තරම් දරා ගත්තත් කොරහටත් දුක ඇති

පිටු අතර

ඒ සුදු රෝස මල

ඔබ තවම පරිස්සම් කරනවද?

පිටු අංක

එකසිය පනත් හය

පිටු අංක

එකසිය පනස් හත

අතර මැද, ඒ තමයි

ආදරේ වෙනුවෙන්

මලක් හිර උන තැන

එපා දැන්, ඒ පොතේ පිටු පෙරළන්න

වියලුණු මලක් මිස

කොහිද දැන් එහි සුදු රෝස

අනිත් එක ඉතිං;

නිදහසක් මොකටද?

හිරවෙලා ඉඳ මියුණු මලකට

එත් මට එක උදව්වක් කරනවද?

මතක නම් ඒ පොතේ නම කියනවද?

මල තැබු තැන මම, ඉරි ඇන්ද වචන පෙළ

කැමති, ආයෙමත් එක් වරක් මතකෙට ගන්න.

මා කියවු ගැහැණු හිත් - ෆ්‍රීඩා කාලෝ

ෆ්‍රීඩා කාලෝ 1907  - 1954 ( 47)

 (පින්තුරය ඇන්දේ - තුෂාරි හේරත්)

 

සිරව ඉකිලන වේදනාවක නෙක පාට ඇහිදන්
කඳුළු බිදකින් තෙමා සෙවණැල්ල මත අතුරමින්
ගිලිහී යන්නට නොදී සුසූමත් ඒ මතම තවරමින්
කොයිතරම් අපුරුද නුඹ : නුඹව මැවුවා සිතුවමින්

තෙවානාවක් ඇදන් පබළු අබරණ දමන්
මල් සුවඳ මල් වරල ගවසා පාට සළු පිළි දරන්
ලොවට දක්නට දෑස තවරා ප්‍රීතියේ නෙක අඳුන්
කාලෝ පුදුමයි පිස දැමු හැටි රිදුම් නුඹගේ හිතින්

පැතුව පිවිතුරු ප්‍රේමයේ ලොව අහිමි වී ගිය බැවින්
සිතක් සතපා ගන්න දේදුනු වර්ණ මැද තනි වෙමින්
කම්පිතව හිත සැලෙන හැටි පින්සලක තවරමින්
සෑබවම සිතුවම් කරපු හැටි ඉන්ද්‍රජාලික අතින්

පරවියකු හා හස්ති⁣යකු අතින් අත බැදුනු විලසින්
නුඹෙත් ඔහුගෙත් දිවි බැඳුනි කඳුල හා මුහු වෙමින්
කිරි සිනහා දකිනු වස් පැතු සිහිනයත් බොඳ උනෙන්
කාලෝ එතරම් දැරිය හැකි වේද ගැහැණු හිතකට උනත්

සතුට රැඳුනේ නික්ම යාමෙයි ඉතිං නුඹ සිතු බැවින්
යළිත් මෙහි විත් සිතුවම් අඳින්නට හිතක් නොතිබු බැවින්
දින පොතක ලියා එලෙසින් විලස නුඹ අවසන් වදන්
කාලෝ සමු ගෙන ගියේ සූසුමන් සගව⁣ගෙන සිය හිතින්

කැඩී බිඳුනට කොමළ ලිය වත
හිතක් ඒ ලෙස නොකැඩෙනා බව
පසක් කළ ලොව දිදුල ගැහැණිය
වේදනාවෙන් මියැද යළි ඉපදෙමින්

පළතුරු වෙළෙන්දී

අම්මට වාත අමාරුව නොතිබෙන්න

පළතුරු කඩේ මට බාර නොවෙන්න

මමත් එක කෙල්ලෙක් තාම

ගවුමක් සායක් විතරක්ම අදින

 

මේ මහා වැස්සට

තාත්තා නිදන ඇඳ ඉහත්තැව

නොතෙමනවයි කියලා හිතට සෝදිසිනම්

මටත් තිබුණා විශාකා වගේ

හෙමි හෙමින් පියවර මැන මැනම

හිනාවීගෙන ගෙට ගොඩ වෙන්න

 

පෙරේරා මුදලාලීගේ පිපිරෙන හිනාව අඟ

තලු මරන පොඩි වෙන දෙ ඇස් මත

වෙස්සන්තර රුවක් නොපෙනුනානම්

අරින්නෑ කමිසයේ බොත්තම

දැන් කිලෝවට දහයක්ම ලාබයි

කොහොමටත් ඒක මට වාසියි 

 

ලක්ෂ්මි වේසෙන් හිනා වේගෙන

දැන් කාරයෙන් බැස්ස නෝනාගේ

ඉඟ සුඟත් ගත හැකිය මිටකට

දෙපාරක් හැරී බැලුවේ

වනචරකමට නෙවෙයි මිස්

මමත් ඉස්සර ඔහොමයි,

ඔන්න ඔය හැඩේමයි

 

ඉතිං සමහර දාක

ලෑල්ලේන් පැපොල් ගෙඩියක්

තෝරගෙන බර හිතින් මැන මැන

ඉතුරු ගන්නත් අමතක කරන

මහත්තුරු දකින්නත් ඇති,

ලස්සනයි කිව හැකි

ශේෂ වු ඒ නාරි සලකුණු

 

එකම පලවලේ උන්

යනවා මෙතනත් පහුකරාගෙන

එහෙම උන්ගෙන් ගොඩවේලා යන්නේ

පහල ඇල ලඟ චන්දරේ විතරයි,

උගේ කටේ තියෙන්නේම

"කොහොමද මචං"

අනේ ඌ ඉස්සරත් එහෙමයි

 

හිතට එද්දී දාහකුත් දේවල්

මමත් පහනක් තියෙනවා බුදුන්ටත්

ඒ බුදුන්ටත් නැසෙන

හිතේ දුක කියන්නේ ම කාලිට

ඒ ලැබුණ වරමින් තමයි

මේලෙස ලියවුනේ ජීවිතේ ගීතය