දන්නවද? සොඳුරිය

නිල් පැහැති අඳුරු පෙදෙසක

මිහිදුමට සීතලවු තෙතබරිත හවසක

හදවත නැගෙන වේදනාත්මක ඉකියක

ස්වරය සමාන

කුමන වේදනාත්මක කුලකයටද දන්නවද?

සොඳුරිය

රිදුම් දහසක් පිට ගී ගැයෙන හදවතේ එක කුටීරෙක

සුගන්දවත් මතක අල්ලාප සල්ලාප මධු  සාදයක

විරහා ගීත ඇල්බම සිඹින අළු පැහැති දුමාරයක

සෝ සුසුම් නද

කුමන තාලයකට අයිතිදැයි දන්නවද?

සොඳුරිය

රතු පැහැති විෂ පෙවු රෝස මල් පොකුරක

තොල් මතින් ගිලිහුනු කුඩා තුහින අංශුවක

ප්‍රේමය පෙරා මැන ගිල්ලවන වේදනා කවියක

සිහිරූම් සලකුණු

කොයිතරම් නම් රිදවනවදැයි දන්නවද?

සොඳුරිය

කොහෝ හෝ සීතලවු පෙදෙසක

ලා පැහැති වර්ණ ගැල්වු අඩ අඳුරු කුටියක

සරාගී නෙතින් ආදරය ඉඟි කරන හවසක

තවත් එක් අඳුරු වු කුටියක

පතොක් පැළයක් මිය යනෙන බව දන්නවද?

සොඳුරිය

C ට ආදරෙන්,

 ආදරණිය C,

දන්නවද? C. මම කියන්නෑ මම ලිව්ව හැම කවියක්ම ඔයා වෙනුවෙන් ලිව්වා කියලා. හැබැයි ඒ ලියන හැම වේලාවකදීම ඔයා මගේ මතකයේ හිටියා. මිනිස්සු දාහක් අතරේ හිටියත් මට ඔයාව මතක් වෙන වාර මගේ ජිවි⁣තේ තිබුණා. තව දුරටත් තියෙනවා. හේතුවක් නැතිව කල්පනා කරපු කරන වේලාවල්, හේතුවක් නැතිව කඳුළු ආපු, කඳුළු එන වේලාවල් තව දුරටත් තියෙනවා. මේ දේවල් ඔයාට කියන එකේ තේරුමක් නෑ කියන්න දන්නවා C. ඔයා මගේ ජීවිතේ අමාරු කළා කියලා තවදුරටත් මම ඔයාට කියන්නෑ.  ඔයා මගේ ජීවිතේ කුඩා පරිච්ඡේදයක් දන්නවා. ඔයා ඒ පරිච්ඡේදයේ  ලොකු ම ජේදයක්.  ඒත් එතන ඉදන් හැම පරිච්ඡේදයක්ම මට විඩාවක් උනා. මට මම ගැනම පිළිකුලක් ඇති වෙච්ච වාර අනන්තවත් තිබුණා. මම දන්නවා ජිවිතේ හැමදාම එකම සරල රේඛාවක තියෙන්නෑ කියන්න. මට හිතෙනවා මම ඔයාගේ ජිවිතේ එක වැරදිකාරයෙක් කියලා. ඒ පසුතැවීම නිසා වෙන්න ඇති මම පහුගිය ටිකේම ඔයාට ලියන්න ඇත්තේ. ඒ ලීවිම් වලින් මට ඔයාගේ සැප දුක අහන්න ඕන උනේ නෑ C. මම දන්නවා ඔබ කොතරම් සුව පහසුවෙන් ඉන්නවද කියන්න.

මම හිතන්නේ C, මගේ හදවතේ කොටසක ඇති උන කඩා වැටීමක් මම සකස් කර ගන්න ඔයාව තෝර ගන්න ඇති. හැමදාමත් මට ඉන්න විශ්වාසවන්තම කෙනා විදිහට ඔයාව මතක් වෙනවා. කොච්චර අමාරු කාලයක උනත් මට ඔයාව ඒ විදිහටම මතක් වෙයි. හැමදාම මතක තියා ගන්න, කාලයකට පස්සේ උනත් මම ඔයාට ලියනවා නම් ඒ ඉතාම දරුණු විදිහට මාව කඩන් වැටිච්ච වෙලාවකදී කියන්න. එයින් අදහස් වෙන්නෑ අනිත් හැම වේලාවකම මම ඉතාමත් ප්‍රීතීයෙන් ඉන්නවා කියන්න. මිනිස්සුන්ට එහෙම ඉන්න බැහැනේ C. ඒත් ඒ හැම වෙලාවකදීම මම ඉතාම සැහැල්ලුවෙන් හිනා වෙනවා වෙන්නම ඕන. මම සැහැල්ලුවෙන් ඉන්න වෙලාවට ඔයාව අමතක වෙනවා නෙවෙයි. ඒ හැම වේලාවකම මට හිතෙනවා මාත් එක්කම ඔයාත් හිනා වෙනවා ඇති කියලා C.

ආත්මගත පුරුදු ගැන, සංසාරගත බැඳීම් ගැන මම විශ්වාස කළා. බොෟද්ධයො හැටියට අපි ආත්මය විශ්වාස කරනවානේ. මම ගොඩ නඟා ගත්ත හැම සම්බන්ධයකටම මොකක් හරි හේතුවක් ඇති කියන්න මම විශ්වාස කළා. ඒත් මම එහෙම විශ්වාස කරපු හැම සම්බන්ධයකම තිබ්බේ ආත්මාර්ථය විතරයි. තවදුරටත් එහෙම සංසාරගත බැඳීම් ගැන මම විශ්වාස කරන තැනක නැහැ. අපි ආයෙමත් කවමදාවත් මේ සංසාරේ පෙම්වතුන් විදිහට මුණ නොගැසිය යුතුයි C.

" සැරයටියෙන් අපි යනෙන තුරා

සංසාරේ අපි එකට ඉමු,

සංසාරෙන් අපි සමු ගන්නා දා

ඒ ගමනත් අපි එකට යමු"

ආදරේ පිරුණු රාත්‍රීන් වල ඔබත් මමත් අතර කෙටි පණිවිඩ මඟින් හුවමාරු උන ගීතයේ මේ කොටස මතකද C. මා වෙනුවෙන් ඔබේ හදවත එවන් ප්‍රාර්ථනා තවදුරටත් දරා හිදින්නේ නැති බව මා දන්නවා. C, ඔබ වෙනුවෙන් එවන් වු ප්‍රාර්ථනයක් මගේ හදවතේ ද නොමැති බව ඔබ දැන ගත යුතුයි. C, සංසාරගත ප්‍රේමයක් නොමැති බවත් එයින් අත්මිදිය යුතු බවත් මා හොඳින් ම දන්නවා C.

ඒත් දන්නවද C, ඔයා මට ආදරේ  කරන්න පුළුවන් සුන්දරම විදිහට ආදරේ කරා. ඒ ආදරේ කරපු  විදිහට මමත්  ආදරේ කරා. ඒ හැමදේම මතකයක් වීම ගැන මම අද සතුටුයි. ඒ මතක වලට වගේම ඔයාටත් ආදරෙයි.

මේ දේවල් මම ලියන්න ඕන දේවල් නෙවෙයි කියන්න දන්නවා C. ඒත් ඔයා දන්නවද මට දැන් වචන නෑ C. මට  පාළුයි කියලා කියන්න වචන දන්නෑ. මම ඔයාට රිද්දන්න හිතාගෙන ලියන්නෑ. ඔයාට රිදෙන්නෑ කියන්න දන්නවා. මේ වචන මට  මගේ ඇතුළාන්තය හදා ගන්න උදව් වෙනවා C.

ආදරණිය C, ඉතිං මේ ලොකේ පුංචිම පුංචි මනුස්සයෙක්ගේ හිත හදා ගන්න උදව් උනා කියලා ඔයාට සතුටු වෙන්න පුළුවන් වෙයි,

හැමදාටම ආදරෙයි.

මම A. 

පසුව ලියමී,

මා නොමැති දිනයක

ඉදින් ඔබ හුදකලා වීමද?

මා නොමැති තැන් වල

මා ඇතැයි සිතිමද?

‍‍දැන් ඉතිං, අත්හළ යුතුය

ප්‍රේමිය.

සෘතුවකට පසු සෘතුවක

‍තැවැරෙන ප්‍රේමයක් වෙද?

ඉතිං, ඔබ ඒ වැළඳ හිනැහෙන්න

ප්‍රේමිය.

උද්‍යානයක කෙළවර

වෙන් කෙරුණු බංකුවක් ඇත

හැම වසන්තයකම

ඉතිං, එය හිස් නොකරන්න

ප්‍රේමිය.

‍

පසුව ලියමි.

මම ඔබට ආදරෙයි.

කැමැත්තෙමි

මම ලියන්නට කැමැත්තෙමි.
මහ පොළව මත හිද,
මහ විසල් අහස ගැන.... 

මම සිතන්නට කැමැත්තෙමි.
තත්පරත් මියෙන අවකාශයක සිට,
හිතක නොමියෙන සිනහවන් ගැන.....
 

මම දකින්නට කැමැත්තෙමි.
උසැති කඳු මුදුනට පෙනෙන,
හිරු සැගව යන ක්ෂිතිජය.....
 

මම සිඹින්නට කැමැත්තෙමි.
සුළඟ විසි කළ මලක්,
දෝත පා පිළි ගන්න වැලිබිම.....
 

මම නිදන්නට කැමැත්තෙමි.
ලේ පැහැති කඳුළු කැට,
වැටි සැඟවෙන තෙත්බිම.....

"මැණිකේ මගේ හිතේ"*

 

ඇසෙන විට

"මැණිකේ මගේ හිතේ"*

තනි කකුල තාලයට සෙලවේ

සෙමින් කියැවේ

"මගේ හිත නෑ මටම මෙල්ල"*

 

අවුරුදු දොලහක් තිස්සේ

ටයිල් නොකළ ගේ බිම

ඇස් අඟට දිස්වේ

ඊට ඉහළින් බිත්තියේ

ඇණ ගෑසු බ්ලොක් ගලක් මත

පදක්කම් කිහිපයක් හිනැහේ

 

කියන විට

මගේ මැණිකේ දුක හිතේ

දකුණු අත මිට මේලවේ

වැරෙන් නතරවේ

කැළල ළඟ කපා දැමු කකුලේ

 

ලොකු කෙල්ල දැන් දොළහ වසරේ

දොස්තර කෙනෙක් වෙනවාමයි කියනවා

ඔන්ලයින් පංති යන අතරේ

හාල් එකසිය හැටයි සීනි නෑ බෝතලේ

බඩගීනි කියනකොට ඇහෙනවා

කුස්සියේ දොස්මුරේ

"පන්සීය තියා ගමු

ඔන්ලයින් වලට ඩේටා ඕනනේ,

පන්ති සල්ලිත් දෙන්න වෙයි ඔන්න

මේ දෙවෙනි සතියනේ"

 

කියන විට

මගේ මැණිකේ දුක හිතේ

රන් විමනයි, මිණි පහණයි

කන්න දැයි මට සිතේ

ඇසෙන විට

"මැණිකේ මගේ හිතේ"*

දුක නිවෙයි

අපි ගිහිල්ලලු නේද

දැන් ජාතියන්තරේ

 

* උපුටන

*"මැණිකේ මගේ හිතේ" (ගීතය)

සිප්පි වෙරළක්

 

ඔබ ගිලෙන මුහුදක්

ආදරේ රළ  නොපිට පෙරළන

ප්‍රේමා'තුර (සිප්පි) වෙරළක්

අඩ පැයෙන් පැය හඬවන

 

මුදු හාදු තවරගත් වැස්සකට

කම්මුලක් පාන කෙල්ලක්

වැහි තුරල් වු පසුවට

හිත රිදවගත් තරමක්

නිහඬ මුහුදක් දැන ගනීවිද

රළ මතට මුදු වැහි වට හතක් වැටුණත්

 

ඔබ නිහඬ මුහුදක්

ආදරේ රළ දියඹ සඟවන

ප්‍රේමාතුර (සිප්පි) වෙරළක්

බඳා වැළපෙන ලකුණු නොතියන

 

තනි වූ නැවියෙක් දුටුවම

මඟ කියන තරුවක්

පාව යයි  එදෙසට

මුණ ගැහෙන තුරුම වැල්ලක්

ගිලෙන මුහුදක් දැන ගනීවිද

ආදරේයි මේපමණක් ගඟක් පැවසුවත්

 

ඔබ අහිමි මුහුදක්

මතක සැඬ රළ උපද්දන

ප්‍රේමාතුර (සිප්පි) වෙරළක

රටා ඇදි පා ලකුණු නරඹන

අපි වගේ පිරිමි හරි පව් නේද?

ඔබේත් මගෙත් සමහර සංවාද

මතකයට එයි හවස්වරු වල

බෝතල් මුඩී ගැලවී වෙන් වෙන

වෙලක් අද්දර ඉඩමක

කාමර තුනක තනි මහල් නිවසක්

ඒ තමයි ඔබේ හීනය

මුළු නිවසම සුදු පැහැය පින්තාරු කළ

මමත් කැමතියි හීන් හුළඟට

⁣ඊටත් වඩා ගොයමේ සුවඳට

සුදු පාට පුංචි ගෙයි සාලේ මැද

ඔයාට පුළුවන් ඕනෙ නම්

නැටුමකට ඉඩ හදා ගන්න

(ඔයා⁣ගේ හීනේට මගේ හීනෙක කොටසකුත් එකතු කළහම

හීන + හීන පෑහූනා හරි අපුරුවට)

පළවෙනියට මට ඕන පුතෙක්

තාත්තා වගේ

උස,දුඹුරු,කෝච්චි වගේ සැරට

(හැබැයි, මම කැමති දුවෙක්ට)

ඊළඟට දුවෙක්,

මම වගේ

ලස්සන,අහිංසක

(නෑ,නෑ, ඉස්සරෝම දුවෙක්)

ඉතිං අපි නිවුන්නු හදමු,

පුතයි, දුවයි.

ඕෂදයි, ඕෂදියි

(නොගැලපුන අපේ හීන

ඔයා ගැලපුවා හරි ලස්සනට)

ඒක පාරින් වැඩේ ඉවරයි

ඔයාටත් ලේසියිනේ එතකොට

රළකින් තෙමුණ කකුල දිහා බලාගෙන

ඔයා කිව්වේ කම්මුලක් රතු කරගෙන

අන්න ඒ වගේ වෙලාවට

මම ඔබව බදාගෙන

හාදුවක් දුන්නම නළලට

ඔබ දන්නවා මගේ උත්තරය

මෙන්න මේ නගරයේ කොනක

පර්චස් පහළවේ ඉඩමක

කාමර හයක තුන් මහල් නිවසක

සියළු වත්කම් එයාගේ

මම ඉන්නේ සඳරැස් යාන්තමට වැටෙන

ඉහළම මාලයේ බැල්කනියේ තනියම

ඊටම පහළින් කාමරයක

දුව නිදයි ඇයට තුරුළුව

මම කැමති විදිහට පළවෙනියා දුවෙක්

(එයා කැමතිත් දුවෙක්ට)

එයා වගේම කටකාර,

ඊළඟට, පුතෙක්

මම වගේ

උස, දුඹුරු, කොච්චි වගේ සැර

මම කැමති ඒ හීනය

ඔයාටම සින්න වෙනවට

ඇය මතට පටවන්නේ මොකටද

අපි දෙන්නා දැකපු ඒ හීන

ආගන්තුකයි ඈ තවම මගේ හදවතට

පෙරළිලා ගිහින් බිම වැටුණේ

මේ දැන් කඩපු බෝතලේ මුඩිය

ඔයාට ඉන්නේ නිවුන්නුද?

ඕෂදයි, ඕෂදිය

ඔයා ඒ නම් තිබ්බද?

එහෙම හිතෙනකොටත් හිනා යනවා මට

(අපි වෙන් වෙලා අවුරුදු හයක් ඊයෙට)

ඔයත් ඔය කොහෙ හරි කැඳැල්ලක

තනිවෙලා මම වගේම සැදැල්ලක

හිතවෙලා අපි ගැනම තැවිල්ලක

කවියක ලියනවද දුක හිතුන ඇසිල්ලක

කවුද දන්නේ ඔයා දැන්වත් බැඳලද?

ටිකක් අමුතුයිනේ,

සමහර විට නොබැඳම ඇති

එහෙම හිතුවම හිතට නිවනයි

එතකොටම බයිට් එක ඉවරයි

මේ මත්වීම නිම වෙන්නේ එවිටයි.

(අපි වෙන් වෙලා අවුරුදු හයක් ඊයෙට)

පඩිපෙලේ අන්තිම පඩිය

බහින⁣කොට හිතෙනවා

අපි වගේ පිරිමි හරි පව් නේද?

(අපි වෙන් වෙලා අවුරුදු හයක් ඊයෙට)