මම කැමැත්තෙමි.

මම ලියන්නට කැමැත්තෙමි.

මහ පොළොව  මත හිද,

මහ විසල් අහස ගැන ...

මම සිතන්නට කැමැත්තෙමි.

තත්පරත් මියෙන අවකාශයක සිට,

හිතක නොමියෙන සිනහවන් ගැන ...

මම දකින්නට කැමැත්තෙමි.

උසැති කඳු මුදුනට පෙනෙන,

හිරු සැගව යන ක්ෂිතිජය ...

මම සිඹින්නට කැමැත්තෙමි.

සුළඟ විසි කළ මලක්,

දෝත පා පිළි ගන්න වැලිබිම ...

මම නිදන්නටකැමැත්තෙමි.

ලේ පැහැති කඳුළු කැට,

වැටි සැඟවෙන තෙත්බිම ...

මලක් නොපිපේ නම් එතැන

ජාති කුල මළ අනුව

බේදා ගත් සොහෙන් බිම,

පෙළපත් නම ගමද වංශයද

ලියා ඇත යම් කෙනෙක් තනතුරද.....

මලක් නොපිපේ නම් එතැන

කුමන සුවඳක් වේද?

පස් අස්සේ හැංගිච්ච කතාවට

හැකිද හුස්මක් දෙන්න

ඒ පලක මත ඇති

නම ගමින් තනතුරින්

මලක් නොපිපේ නම් එතැන

කුමන සුවඳක් වේද?

ජාති ජන්මය අනුව

සොහොන් බිම වෙන් කළද....

මල කඳක් පස් වන්නේ

ජාති ජන්මය මතද....

මලක් නොපිපේ නම් එතැන

කුමන සුවඳක් වේද?

හතර රියනෙන් අවසන්ව

යනෙන මේ සුළු මොහොතට

බෙදා ගත නොහැකි තරමට

බදා ගත් දෑ අතැර යන්නටත්

වෙන් කල යුතුම වේද බිම්කඩ

මලක් නොපිපේ නම් එතැන

කුමන සුවඳක් වේද?

කොහෙද ඒ මනුස්සයා

දන්නව නම් මට කියන්න කොහෙද ඒ මනුස්සයා

 
වැඩිය කෙස් නැති - කතා බහ නැති
බුලත් විට කන අනියතයි ලොව කියන
ලී කදට පණ දෙනා වෙස් මුණු හදන්නා

කාරණය පොඩිම නෑ බරපතලමත් නෑ
වියදමක් උනත් ලොකු මට එකේ වගක් නෑ

දැන් ඉතිං මට කියන්න කොහෙද ඒ මනුස්සයා
ලී කදට පණ දෙනා වෙස් මුණු හදන්නා

හදන්නට තියෙන්නේ වෙස් මුහුණක් තමයි
ඒත් එය විය යුතුයි වාගේම මගේ මුණ

දැන් ඉතිං මට කියන්න කොහෙද ඒ මනුස්සයා
ලී කදට පණ දෙනා වෙස් මුණු හදන්නා

මගේ ලඟ තියෙනවා ලී කදක් පණක් නැති
පාට හැඩතල යසට පෙනෙන්නට හදවන්න

දැන් ඉතිං මට කියන්න කොහෙද ඒ මනුස්සයා
ලී කදට පණ දෙනා වෙස් මුණු හදන්නා

කඳුලු බිඳු තෙරපිලා දෑස් බොඳ වන විටක
ලබා ගැරහුම් හිත රිදවගත් විටක
පලදින්න සැමදෙනට ලෝකයට දකින්නට
හදවන්න මට ඕනේ සිනා ඇදි මගේ මුණ

දැන් ඉතිං මට කියන්න කොහෙද ඒ මනුස්සයා
නුඹේ ඔය හිනා වත හැදුව ඒ මනුස්සයා
ලී කදට පණ දෙනා වෙස් මුණු හදන්නා.

ආදරයම පැනයකි

මම නුඹේන් විමසන ලදුව
පිළිතුරු නොලත් පැනයකි

දිගුම නිහැඩියාවක
හද ගැහෙන තත්පර හඬට
දැස් බොඳ වෙන අතරතුර
නුඹේ පිළිතුර සිහිනෙන් දකින
දවස් කොයි තරම් නම් ගෙවුනද

නුඹ මගෙන් විමසන ලදුව
පිළිතුරු නොදුන් පැනයකි

කලබලම දහවලක
නතර වන තත්පරය අස
ගිණි ගහන හිරු රැසට මුවා වී
නුඹට පිළිතුරක් දෙන්නට
කොයිතරම් නම් වචන ගැට ගැහුවද

නුඹ මගෙන් මා නුඹෙන් විමසන
ඒ එකම එක  පැනයකි

නුඹටද මටද ඇත්තේ
එකම එක පිළිතුරකි
නුඹ මටද මම නුඹටද
පිළිතුරක් නොදි ගත වුන
තත්පරත් කොයි තරම් නපුරුද

මා පහන් දැල්ලක්ය

සිහිනෙකි සිහිනෙකි ඔබ රුදුරු සිහිනෙකි

දෑස් රිදවා යන්න කඳුළු බිදුවක එතුන
පෙමක මිහිරැති සුවඳ පරව මියයන කලෙක
යදම් සහසක පහර දරමි හදවත පතුල

ඔබ නොමැති ලොව අරුත කිනම් පැහැයද නොදැන
පෙම් කරමි අඳුරටම ඔබව මතකෙට ගෙනෙන
සැලෙන ඔබ නිවාදැමු මා පහන් දැල්ලක්ය
සුසුම් හුස්මට ඔබේ පෙම් කරන පහනක්ය

කඳුලකි කඳුලකි ඔබ රුහිරු කඳුලකි
අහිමි සුව මතකයක ජිවිතය තනිකරන
පෙමක උණුසුම් සුවය හළුව දැවෙනා කලෙක
කුළුණු එක්ටැම් සිරස සගවමිය හද නිමල

ඔබ ලඟක නැති විටක යයුතු සදිසා නොදැන
නතර වෙමි එතැන මම ඔබව දැසට පෙනෙන
ගලන රුහිරෙන් වැසුණ සොලොස් කල පිරි සඳය
එදා ඔ⁣බේ සඳ මම ය දැන් අමාවක දිගුය