පෙම්වත

ඉතා දුර ඈත අහසක
ඔබ නාඳුනන තරුවක් වන්න.
පෙම්වත,
සියක් දහසක් තාරකා අතර
මට පුළුවන්, ඔබව වෙන්ව හඳුනාගන්න.

ඉතා ඉතා කුඩා වා අංශුවක්ව
ඔබ විශ්වය සැරි සරන්න.
පෙම්වත,
සහස් සුසුමන් සුළි සුළං මැද
මට පුළුවන්, ඔබව ම හුස්ම කරගන්න.

ඉතා දුක්බර හවසක
අවැසි නික්මෙන්න පවසන්න.
පෙම්වත,
මුදා මා දෑතින් ඔබව
මට පුළුවන්, ප්‍රේමය පාරමිතාවක් කරගන්න.

ඉතා සහැසි සැඩ රළක්ව
හද වෙරළ මත පතිත වන්න.
පෙම්වත,
බිදෙන්නට නොදි රළ පෙණැති
මට පුළුවන්, දෑත පෑමට කාරුණිකවන්න.

ඉතා හදිසියෙ පැමිණ දිනෙක
ප්‍රේමය නොමැරුණි දැයි පමණක් විමසන්න.
පෙම්වත,

ප්‍රේමයෙන් ඇබින්දක් තව ඉතිරි හදවතින්
මට පුළුවන්, ඔබ දෙසම බලා මදක් හිනැහී සැනසෙන්න.

විරාම

සමහර විරාම ;

නුඹවත් නුඹේ මතකත්

අමතක කරනු පිණිසය.

තවත් සමහර විරාම ;

ආගිය මඟක අතැර ආ

දුහුවිලි සුගන්ධ සිනාවන් සොයනු පිණිසය.

විටෙක නොහිතා තබන විරාම ;

කැබැලි වි ගිය රුවක සේයාවක්

හදබිතේහි රක්තවර්නයෙන් අඳිනු පිණිසය.

දිගුම තත්පරවලින් තබන විරාම ;

ප්‍රේමයේ තුෂරබිඳු වලින් මුවක් නැහැවෙන

හිමිකමක් හිත දරණු පිණිසය.

සැලසුම් සහගත විරාම ;

අහිමි හදවත් අතර රැදෙන්නට නොහැකිව

මා නොවන මා සොයනු පිණිසය.

සමහර විට යළිත් එළැබෙන විරාමය ;

අහඹුවක් විලසින් සිනාවෙන් හා කඳුලෙන්

සමුගෙන නොපෙනී යාම පිණිසය.

මම කැමැත්තෙමි.

මම ලියන්නට කැමැත්තෙමි.

මහ පොළොව  මත හිද,

මහ විසල් අහස ගැන ...

මම සිතන්නට කැමැත්තෙමි.

තත්පරත් මියෙන අවකාශයක සිට,

හිතක නොමියෙන සිනහවන් ගැන ...

මම දකින්නට කැමැත්තෙමි.

උසැති කඳු මුදුනට පෙනෙන,

හිරු සැගව යන ක්ෂිතිජය ...

මම සිඹින්නට කැමැත්තෙමි.

සුළඟ විසි කළ මලක්,

දෝත පා පිළි ගන්න වැලිබිම ...

මම නිදන්නටකැමැත්තෙමි.

ලේ පැහැති කඳුළු කැට,

වැටි සැඟවෙන තෙත්බිම ...

මලක් නොපිපේ නම් එතැන

ජාති කුල මළ අනුව

බේදා ගත් සොහෙන් බිම,

පෙළපත් නම ගමද වංශයද

ලියා ඇත යම් කෙනෙක් තනතුරද.....

මලක් නොපිපේ නම් එතැන

කුමන සුවඳක් වේද?

පස් අස්සේ හැංගිච්ච කතාවට

හැකිද හුස්මක් දෙන්න

ඒ පලක මත ඇති

නම ගමින් තනතුරින්

මලක් නොපිපේ නම් එතැන

කුමන සුවඳක් වේද?

ජාති ජන්මය අනුව

සොහොන් බිම වෙන් කළද....

මල කඳක් පස් වන්නේ

ජාති ජන්මය මතද....

මලක් නොපිපේ නම් එතැන

කුමන සුවඳක් වේද?

හතර රියනෙන් අවසන්ව

යනෙන මේ සුළු මොහොතට

බෙදා ගත නොහැකි තරමට

බදා ගත් දෑ අතැර යන්නටත්

වෙන් කල යුතුම වේද බිම්කඩ

මලක් නොපිපේ නම් එතැන

කුමන සුවඳක් වේද?