දිනෙක ඔබගේ වෙන්න

එදා ඔබ උණ පඳුර ලඟදී මට කියා දුන්
ආදරේ ගීතිකා මින් රැළට කියා දෙමි
ආයෙමත් ආවොතින් ඉතිං ඔබ දවසකදී
යාළු වී උනුන්ගෙන්  ඒ කතා  අහගන්න

ඉතිං පදයක් දෙකක් මතකයේ තියාගෙන
රෝස මලකුයි සිනාවයි ඈ වෙතත් ගෙන යන්න
පපුව මැද හිස තියා තුරුල් උනොතින් ඔබට
ඒ ලෙසම මුදු කැරළි කෙහෙරැලක් සිප ගන්න

ඔබ අහස බලන විට මතකයට අර ගන්න
ඒ සඳම තනිව මම  මේතැන සිට දකින වග
සඳැල්ලට එන විටදී තනියෝම ඔබ එන්න
මා වෙතින් මිදි එන පවන් රැළි පිළි ගන්න

ඒ සිහිල හිත පුරා ඉතිං ඔබ විඳ ගන්න
ආදරේ යැයි මුදුව ඈ වෙතත් මුමුණන්න
ඉර හඳත් තරු උනත් දෙපා ලඟ තබන්නට
අවැසිදැයි නෙත් මතින් ඉඟියකින් විමසන්න

විඩාබර ඔබ නුවන් නැඟෙන දිය රැළි අතර
ගැඹුරු තැන සඟවන්න එපා ඉඩකදු දෙන්න
හැකිද  එක සිනාවක් දිය පතුළ ඇඳ යන්න
දෝතපත් දියමතින්  ඔබේ වත දැක ගන්න

නිහඬ උණ පඳුර ලඟ පියවරක් තබා ඔබ
ඉතිං නික්මි යන්න ඈ සෙවන හොයාගෙන
ඔබ තැබු පියවරින් මම පාර අසා ගෙන
සසර සැරි සරා එමි දිනෙක ඔබගේ වෙන්න