ගම්භාර දෙයියනේ

අයියනායක දෙයියෝ වැඩියැයි පහන් පුදනා මේ නුගේ
සිරීමලි පොඩි නගා ගේ මීනිය තිබුණා පාමුලේ
සිද්ද පත්තිනි දනට අම්මා ගියපු ඒ හිමිදිරි උදේ
කිරි කරපු ලේ වලින්මයි උතුරු සළුවත් පෙගවුනේ

ගම් හතට දිවැස් හෙළනා ගම්භාර දෙයියනේ
දේව නෙත් නිදා වැටුණද වින්නැහිය ඇයි නොපෙනුණේ
කච්චි රෙදි කඩ ගන්ට හිටි අත් පපුව මැද නතරව එසේ
කාළි අම්මා ළඟදී අම්මා දෙයියන්ටමයි හෙන ඉල්ලුවේ

තාත්තා ගහින් වැටිදා සරස්වතී නවතා එහේ
ලක්ෂ්මි එක්කලා අත් බැදන් එදා ඇය ගෙට ගොඩ උනේ
වල්ලී අම්මා රහස් කිව්දා පත්තිනිත් විරසක වුනේ
රෙද්දේ තුත්තිරි ගලව ගලවා ඈට පත්තිනි හිනැහුනේ

සේද සලු පිළි මාල මුතු පට පෝරු මස්තක මඟුල් දා බෙර
දොලොස් අතකින් පිරිමැදෙද්දී පිරිමැහුණු හීනය වුනේ
කඳ කුමරුගේ රත්තරං රූපේට මහ සොහොන් ගති පැහුණේ
තුන් පිරිතටත් නොවී යටහත් ඒ වෙහෙර සොහොනක් කළේ

කණින් කණ කොන රහස් අසමින් එදා ඒ ඉර බැස ගියා
අමාවක දා නිසා ඒ සඳ එන්නේ නැතුවම නැවතුනා
හතේ කණිසම පහුවෙද්දි තරු වළාකුලකට හැංගුණා
ඇසින් දුටු සලකුණක් නැති සද අම්මා සබ මැද වැළපුනා

කදෝ කිමියන් දැනන් හිටියට එදා රෑ වු පෙම් හ‍බේ
දේවත‍ා එළි ඊට එළියයි රැක්කා මුණිවත මැද සබේ
අදත් යද්දී මග අසාගෙන පහන් පුදලා මේ නුගේ
කදෝ කිමියන් රැහැයියන් හා ඔච්චමටමයි හිනැහුණේ