මේ ගමන දිගු වෙන්න පුළුවන්, කෙටි වෙන්නත් පුළුවන්
එහෙම දිගු,කෙටි ගමන් වල කළු, සුදු අහුමුළු සොයා පදවන යාත්රාව
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
FourTwentyAMThought
මේ කවියක් නෙවෙයි ආත්මය හිර කෙරූ වචනයි මෙය මම ලියන්නේ ඇත්තෙන්ම මගේ පලවෙනි පෙම්වතාටයි ("දයාබර ....." මම ආමන්ත්රණය ගන්නේ ඔහොමයි...
-
අයේෂා ! යන්නම යනවා නම් යන්න නවතිනවා නම් නවතින්න සැර වැඩියි නම් මගේ වචන ආයේ කතා නොකරම ඉන්න එක වීදුරුවක් බිව්වයි කියලා මිනිස්සු කොහෙවත...
-
අප; අප වෙතින් සමු ගද්දීත් නුඹට තෝර ගන්න ඕන උනේම එවැනිම සෘතුවක් ; වැව රවුමේ මල් පිපූණ කාලයක් එත් මම තෝර ගත්තේම ඊටත් වෙනස් වු සෘතුවක් ; ...
-
වේදනාවන් කිසිම දවසක සදාකාලික වන්නේ නැහැ. කඳුලු වියැළි ගිය පසුව වේදනාවන්ද මතකයන් පමණකි. හදේ කොතැනක හෝ හීදි ඔබ නිදා නොනිදා මෙන්...

කවිය අපූරුයි. ඒත් බලන්න යනකොට ඇඩ් පේජ් එක්කට රිඩිරෙක්ට් වෙන එක නං එපා වෙනව ඕං
ReplyDeleteස්තුතී.
Deleteඒ වගේම අවන්හලටත් මම ගොඩ වැදුනා.හරිම අපුරුයි. හිමින් එකට එකතු වෙන්නම්.
ඇඩ් පේජ් එකට රිඩිරෙක්ට් වීම මට හරිගස්සන්න පුළුළුන් නම් මම ඒක බලන්නම්. ඒ ඒ ගැන ලොකු දැනුමක් නම් නැ
ඇඩ් සෙන්ස් හරි මොනව හරි ඇඩ් කළාම තමා ඒම වෙන්නෙ. බලන්නකො. 🙂
Delete