~මැක්සිම් තාගෝර් භරත නිමේෂයක හමුව~

සිදුවන සමහර සිදුවීම් අහඹුය. තවත් සිද්ධින් අහඹුවක් ද සෑබැවක් දැයි තේරුම් ගත නොහැකි ඒවාය.මේ සිදුවීම මින් කුමන වර්ගයට අයත් වුවද, නොවුවද මට එය අහම්බයක්ම පමණකිය යන්න තවමත් සිතේන නිසාම ලියා තැබීමට සිතුවත් - 

ලීවිම සම්බන්ධයෙන් පරිපුර්ණත්වයට පත් විය හැකි සාහිත්‍ය භාවිතාව සම්බන්ධ නහර එකක් හෝ කිහිපයක් උපන් ගෙයි දී පෙකනී වැල කපද්දී කපා දමා ඇති බැවින් භාෂා භාවිතය ඇල්වතුර සීතල වනු ඇති බව පළමුවෙන්ම කියා තැබීම පසුවට හොඳ වනු ඇත.

කොහොම උනත් හැන්දෑව කලබලකාරී නිසාම ඒ කලබලය ගැන කථා නොකර හිදීම හොඳය. ඔය කලබල මැද්දේ දී මට මිනිහෙක්ව මුණ ගැහෙනවා.

තරුණයෙකුත් නොවන
මහල්ලෙකුත් නොවන
මා තරමටම උසත් නැති
දුඹුරු පාට හමක් එක්ක
කෙට්ටු ඇඟට
එල්ලා වැටෙන කමිසයක්
ඇද ගත්ත

ඇස් දෙක
මැක්සිම්ගේ වගේයි
රැවුල තිබුණා නම්
තාගෝර් වගෙයි

මට හිතෙද්දී
රුසියානු විප්ලවකාරයෙකුත්
මනසේ යාන්තමට ඇදුනා

ඇදුන රුපේ එහෙමම
මම මකලා දැම්මා
මහ උසක් නැති හින්දාම

"කවි ලියනවාද" මැක්සිම්ගේ ඇස් දොඩමලුයි. මම නිරහංකාරයි.

පෙරලගෙන කුරුටු ගගා හිටපු පුංචි නෝට් බුක් එක එහෙමම වහලා මම යාන්තමට හිනා උනා...

" කවි ලිවිය යුතුමද?" මැක්සිම්ගේ ඇස් දොඩමලුයි ආයෙමත්. මම මන්ද බුද්ධිකයි.

මුනිවත හොඳයි කියලා හිතුවා දෙබසින් .......... ප්‍රදර්ශනය කරනවාට වඩා.

" තමන්වම අහන්න, විදින්න,
තමන් තුළින් උපදින
භාවයන් සිය දහසක් දකින්න.

තමන්වම කියවන්න.
කවිය පලමුව ඔබ කියවන්න.
දෙවනුව ඔබම විචාරකයා වන්න.

කවිය යනු ශරිරයක් ඇති
හුස්ම ගන්නා ප්‍රාණ වාචී ප්‍රකාශනයකි.

ඒ අපුරු ජිවියා
ඔබේ හිත උරා බොමින්
සතුට වළදන පරපෝෂිතයෙකි."

හොඳ හුස්මක් අරගෙන මම මගේ කුඩා සටහන් පොත බෑගය තුළට දමා ගන්නා තුරු හිඳ යළිත් දොඩමලු වු මැක්සිම්ගේ ඈස්,

" කවියක ශරිරය එහි කථාවයි
කවියක රසය එහි ආත්මයයි"

.................... බහින අය ඉස්සරහට,

කොන්දොස්තරගේ කටහඬින් ඒ අපුරු මිනිසා, ඔහු නැගිට යන්නට ගියේ ය. 

මැක්සිම්?
තාගෝර්?

භරතමුනි.
හරියටම ඒ හිත
ඒ වාගේම විය යුතුයි....